Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

5 Μερες iliked!



Ήρτεν η ώρα! Και της Ελληνικής Κυβέρνησης και εμένα να γράψω το ποστ μου μετά απο λαϊκή απαίτηση!

Πήγα που λέτε με την δουλειά 5 μέρες ένα μικρο Europe tour!
Ξεκίνησα με μια μικρή καθυστέρηση 6 ωρών μέσα σε ένα άδειο αεροπλάνο στο αεροδρόμιο των Βάσεων στο Ακρωτήρι...οπότε απο ότι μπορεί να καταλάβατε, με καφετέρια είχε να πιούμε το καφέ μας, με shopping στα Duty Free(ς). Είμασταν 6 ώρες πάνω στις καρέκλες του αεροπλάνου! Ενυχάου...μετά που οι καλαμαράες είχαν αναλαμπή ότι δουλεύκουν, ήρταν οι ΕΠΙΒΑΤΕΣ και ξεκινήσαμε..

Κάπου εδώ κάνω παρένθεση για τους ΕΠΙΒΑΤΕΣ. Στις πτήσεις απο το Ακρωτήρι φέτος έρχονται στρατιώτες απο το Αφγανιστάν, μέσω Ντουμπάι στην Κύπρο και τους πέρνουμε εμείς απο Κύπρο στο Αννόβερο (Γερμανία) ή στην Αγγλία και συνεχίζουν απο εκεί για να πάνε στην Αμερική και στον Καναδα.
Γενικά είναι δύσκολες για την ψυχολογία πτήσεις επειδή είναι όλοι μεταξύ 23 και 28 χρονών, με τις στολές και τον εξοπλισμό τους, τα αλεξίσφαιρα τους και τα κράνη τους και τα πιο απαθή και κουρασμένα βλέματα που έχω δει...και αυτό στην επιστροφή στις πατρίδες τους...
Γιατί υπάρχουν και οι πιο δύσκολες πτήσεις...απο την Αγγλία και το Αννόβερο για Κύπρο και μετά Ντουμπάι για τους οποίους θα σας πω πιο μετά.

Λοιπόοον...φύγαμε απο το Ακρωτήρι και πήγαμε στο Αννόβερο..Μείναμε εκεί μια νύχτα και περάσαμε καλά...ήπιαμε μπύρες σε μια μπυραρία κοντά στο ξενοδοχείο,τάχα για να βράσουμε στους 2 βαθμούς της Γερμανίας, και μετά απο την κούραση της δουλειάς και τις μπύρες δεν θυμάμαι!

Την επομένη φύγαμε και πήγαμε με τους εναπομείναντες στρατιώτες σε ένα στρατόπεδο της Royal Air Force στην Οξφόρδη.. Φτάσαμε πρωί και πήγαμε σε ένα Outlet village όπου έφαγα το μισό μου μισθό και ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΩ (note to self).

Την νύχτα έφαγα στο Jamie's Italian, όσοι ξέρετε τον Jamie Oliver καταλαβαίνετε ότι έφαγα καλά, αυτή τη φορά με συνοδία κρασιού...

Την επομένη επισκέφτηκα αυτό:



Το Ηogward hall που έγιναν τα γυρίσματα του Harry Potter. Είναι όντως όπως φαίνεται στην ταινία αν εξαιρέσεις τα σύγχρονα μπουφέ που εξυπηρετούν τους σπουδαστές του σχολείου που βρίσκεται...Δεν είμαι φανατική του Harry Potter αλλά τα είδα όλα με ενδιαφέρον. Ο χώρος και γενικά το Βρεττανικό στύλ της σχολής δεν απέχει πολύ απο την ταινία, χωρίς φυσικά τα φαντασματούθκια απο τους τοίχους και τους cripy καθηγητές.

Μετά δουλέψαμε κιόλας! Μεν νομίζεις! Κάναμε μια πτήση με άδειο αεροπλάνο απο την Οξφόρδη στο Μπελφαστ, πήραμε ΕΠΙΒΑΤΕΣ και πήγαμε Λονδίνο. Σε αυτή τη πτήση έζησα μια σκήνη που ήθελα να ανοίξει ο ουρανός να με καταπιεί...όχι απο ντροπή...από...αμηχανία-σοκ-λύπη...μιξ ενισχυμένη!

Οι στρατιώτες πήγαιναν πρώτη φορά στο Αφγανιστάν, το σκηνικό το ίδιο, 23 με 28 χρονών, με την παραλλαγη, κοντοκουρεμένοι, με βλέμα φοβισμένο. Και εκεί που περπατούσα στην καμπίνα σταματά με ένας και λαλεί μου...

"Excuse me...may i ask you something?"
"Yes" είπα του
"Do you know where we are going?"
Κόκκαλο εγώ... Σκέφτηκα ότι δεν τους είπαν, μετά σκέφτηκα αν έπρεπε να του πω, μετά επειδή είδα τα μάτια του και έμεινα χάσκαλα απάντησα του
"London and then Dubai" έτρεμα και έφυγα

Σοκ!

....την επομένη πήγαμε Λονδίνο και μείναμε μια νύχτα...είδα τον boyfriend πήγαμε και είδαμε το "We will Rock you" ένα αφιέρωμα στον Mercury και τους Queen το οποίο προτίνω ανεπιφύλακτα σε όλους.Διασκεδάζει, ξεσικώνει και προβληματίζει ταυτόχρονα.

Και για όσους σκέφτηκαν ότι μια εταιρία πλήρωνε 10 άτομα πλήρωμα, 5 νύχτες σε ξενοδοχείο 5 αστέρων (γιατί οι συντεχνίες δεν δέχονται κάτι λιγότερο) και είχε 70 εκατομύρια ζημιές, απο τις οποίες πληρώνουμε όλοι...έχετε δίκαιο...και εγώ είμαι ο τελευταίος φτήρης στη σειρά...πάω όποτε με ζητήσουν...ντεν ξέρω ντεν απαντώ. Αν ακούει κανένας δημοσιογράφος θέλω χρόνια τώρα να προτίνω το θέμα...Που σκατά πάνε τόσα λεφτά!??! Αυτό το θέμα θα το αναλύσω εκτενέστερα όταν βγω εντελώς απο τα ρούχα μου με την εταιρία που με μισοεργοδοτεί...

Φιλιά!

4 σχόλια:

  1. Προσπαθώ να μπω στη ψυχολογία του στρατιώτη εκείνη την ώρα. Στρατιώτης είναι όμως, δεν μπορεί, κάτι θα υποψιάστηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τους λενε θα καταληξετε εκει. Τωρα το πως και το ποτε δεν το ξερουν...δηλαδη μενουν σε αεροδρομια μερονυχτα κ οταν τους πουν να πανε πανε! Μπορει να ταξιδευουν και 10 μερες χωρις να ξερουν που θα καταληξουν ακριβως και ποτε. Ασε που απαγορευεται να επικοινωνησουν με τους στρατιωτες που ερχονται πισω..,μπαινουν αστυνομια και αξιωματικοι κ ψαχνουν τα αεροπλανα μηπως αφησαν οι πρπηγουμενοι καμμια σημειωση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. λυπηρό το περιστατικό με τον στρατιώτη...
    τι σημείωση, ξέρουν που πηγαίνουν και προσωπικά απορώ γιατί πάνε εθελοντές (πόσο "εθελοντικά" πάνε βέβαια σηκώνει πολλή συζήτηση εδώ που τα λέμε!)

    πάντως ωραία η δουλειά σου γενικά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έτο κόρη, αφού έσιεις δουλειά τζιαι μάλιστα πολλά ενδιαφέρουσα! Ή μήπως πρόκειται για εποχιακή απασχόληση; Θέλω τζιαι εγώ δουλειά που να περιλαμβάνει ταξίδια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή