Οχι οχι δε θα σας παραπεμψω σε κανενα εορτολογιο σαν κι αυτά του Ινβίκτους (καλή ώρα να ζήσουν οι Βήλες και οι Ευνίκες) αλλά σε στιγμές και καταστάσεις που μόνο με πλύση εγκεφάλου θα ξεχάσω....
Δε θα ξεχάσω...
που οταν ημουν μικρή μάζευα με τη συμμορία της γειτονιάς γυρίνους από τους ποταμούς και νυχτωνόμασταν να μπουμε σπιτι..μπαϊ δε γουεϊ εμεις τους γυρινους τους λεγαμε φαουτουες....
που χώριζα το θρανιο με το διπλανο μου αμπα τζιαι τζισει ο ενας του αλλου...
που εφτιαχνα με τους αδερφους μου τριτροχα ποδηλατα χωρις λαστιχο και καναμε ηχορυπανση στη γειτονια...
που εβαζα απο τη μια μερια του δρομου ως την αλλη ταινια απο κασεττα για να την κοβουν τ αυτοκινητα (ναι που μιτσια ειχα το σκουλουτζιν να θωρω ταινιες να κλειουν τους δρομους...γι αυτο αλοπως θωρω πολλα σι ες άι στοπ ππολις!!!
που καθομουν με την κολλητη για ωρες στο σπιτι μου και να μιλουμε να μιλουμε , να βαριομαστε και απλα να πηγαινουμε μετα στο σπιτι της κολλητης για να αλλαξουμε περιβαλλον!! ναι , πετυχαινε...
που διαβαζαμε τα καλοκαιρια λογοτεχνικα βιβλια και γινοταν 5-6 το πρωι να κοιμηθουμε...
που παιζαμε ταβλι και φταναμε σε σκορ 13-10...μαραθωνιους καναμε...
που χιονισε στο χωριο και φτιαξαμε χιονανθρωπο στα 16 μας και παιζαμε λες και ημασταν παιδια...
που σκαρφαλωναμε στους ευκαλυπτους και καναμε οτι μας κατεβαινε στο κεφαλι χωρις να σκεφτομαστε τον κινδυνο..
που καναμε φαρσα στη γιαγια απ το τηλεφωνο οτι της πουλουσαμε τταππερ...εκεινη καθε φορα μας πιστευε και νευριαζε ...
που φιλησα για πρωτη φορα αγορι στα 13 μου....ηταν η πιο αηδιαστικη εμπειρια για μενα τοτε.......
που το ειπα στις φιλες μου για το φιλι και ηταν σαν να τους μιλαγα για εξωγηινους....τοσο ασχετες ημασταν....
που δώσαμε τα χερια με τις κολλητες οτι στα 25 θα παμε με αντρα.....οκέι δεν εγινε αλλα μιαν προσπαθειαν την εκαναμεν η αληθεια....τουλαχιστον επερασαμε τα 18..ημασταν νομιμες!
που περιμεναμε τ αποτελεσματα των εισαγωγικων και το κλαμα που ριξαμε μολις μαθαμε οτι θα σπουδαζε η καθεμια μας καπου αλλου...
ειναι τοσα πολλα αυτα που δε θα ξεχασω και νιωθω τοσο τυχερη γι αυτα που εζησα , για τις φιλες που εχω αν και περασαμε απο δυσκολες καταστασεις και χαθηκαμε , αλλαξαμε χαρακτηρα και τροπο ζωης
ο,τι κι αν συμβει δεν προκειται με τιποτα να ξεχασω αυτα τα χρονια της αθωοτητας, της ανεμελιας των ειλικρινων και ανιδιοτελων σχεσεων....μακαρι να μπορουσαν τετοιου ειδους σχεσεις να μην χαλουσαν αλλα δυστυχως οπως τα φερνει η ζωη ή μαλλον οπως τα φέρνουμε εμεις με τις επιλογες μας δεν μπορουμε να τα ξαναζησουμε παρα μ ενα flash back στο παρελθον....
Εν μας εσυνήθισες σε έτσι νοσταλγικα ποστς. Τα χρόνια της αθωότητας που επαίζαμε στις αυλές. Στεναχωρεί με πάρα πολλά το γεγονός ότι τα παιδιά σήμερα δεν χαίρονται την ηλικία τους και βιάζονται να μεγαλώσουν και δεν ζουν τις χαρές της κάθε ηλικίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήπραγματι συνηθως γραφω αρλουμπες αλλα αμαν αλλαξει ο καιρος και γινει λλιο μουντος πιανει με η καταθλιψη τζιαι αναπολω τις παλιες καλες μερες....εν μπορεις να φανταστεις ποσο χαιρομαι που ανηκω στη γενια που επαιζε μες τα χωματα και στα χωραφια και επρεπε να νυχτωσει να μπω σπιτι χωρις να εχει εννοια η μανα μου οτι εν να με κλεψει κανενας η να παθω κατι...τωρα που το ξανασκεφτουμαι αμπα τζιαι εθελε να με κλεψουν τζιαι καθε μερα εμεινισκεν με την ελπιδα? :))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχάς να στείλουμε τες ευχές μας στες Βήλες τζαι στους Βήλους που γιορτάζουν :ζ
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρεσε μου πολλά το ποστ σου. Νοσταλγικό, ταξιδιάρικο. Εταξίδεψε με τζι εμένα πίσω στες εποχές της αλάνας τζαι της ανεμελιάς. Χώματα, χωράφκια, δέντρα, ποδήλατα, αυτοσχέδια αυτοκίνητα...όι xbox τζαι playstation τζαι μαλακίες! Τούτες ήταν εποχές! :)
kai apo pisw paizei mia nostalgiki apali mousiki....ta xronia fevgoun 8es den 8es...distixws ta pragmata allazoun kai akoma xeirotera den erxontai panta opws ta 8eloume.. Koumera emeis kamnoume ti zwi mas!apo mia stigmi kai epeita merikes epiloges mas kai kapoia tixaia gegonota diamorfwnoun tin ipoloipi zwi mas! kai apla vriskomaste se afti ti stigmi...ola 8a pane kala!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλά όμορφο κείμενο. αναγνώρισα κι εγώ πολλές στιγμές από την παιδική μου ηλικία, λατρεύω τες νοσταλγικές αναρτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα προσθέσω κάτι που θυμήθηκα δικό μου αν μου επιτρέπεις. όταν ήμουν παιδί οι φίλοι μου έρχονταν σπίτι μου έμπαιναν μέσα από την πάντα ανοιχτή πόρτα και έρχονταν στο δωμάτιό μου σαν να ήταν κυριολεκτικά στο σπίτι τους... τι όμορφο πράμα.
Ma ti oreo post!! ethimises mou kai ta dika mou!! to poses meres efame ego kai i Prasinada na mazefkoume xorta pou ta xorafkia gia na ta "magirepsoume"...orees epoxes!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"μπαϊ δε γουεϊ εμεις τους γυρινους τους λεγαμε φαουτουες...."
ΑπάντησηΔιαγραφήα, τωρά μιλάς, ενόμιζα οι γυρίνοι εν άλλο πράγμα
"που χώριζα το θρανιο με το διπλανο" για να είμαστε ίσια ίσια στα σχέδια
"που παιζαμε ταβλι και φταναμε σε σκορ 13-10...μαραθωνιους καναμε" τζαι 23-20 !!
"που χιονισε στο χωριο και φτιαξαμε χιονανθρωπο"
Το καταληκτικό σου σχόλιο όλα τα λεφτά που λένε !
πραγματι οταν καθεσαι και σκεφτεσαι τα παλια, παρολο που σιγουρα ειχες κακες στιγμες τουτα εν προκειται να τα ξεχασεις με τιποτε...μεσα που τες απαντησεις ολων σας εκαταλαβα οτι οντως τουτη η ανεμελια λειπει...εσκεφτηκεν το επιχειρηματικον μυαλον μου να καμει το εξης! να καμω σ ενα χωραφι στο χωρκον (δε βιλεητζ που εν τζιαι το έργον) -αλοπως εγιορταζαν ουλλοι οι βιλιωτες εχτες βρε Ινβικτους...εκαμναν το παναϋριν εχτες.....εξεφυγα λλιον.... που λετε να καμω σ ενα χωραφι ενα πολυχωρο που θα έσιει για παραδειγμα τοπο να παιζεις μες τα πιλα, δεντρα να φκαινεις πανω , παλιοπραματα που με τη φαντασια μπορεις να τα μετατρεψεις σε σπηλιες, κρησφυγετα και να παιξεις βασικα οτι κατεβει στο νου σου....αλοπως εν να το καμω, οϊ που εν να χω τους μιτσιους να παιζουν στο μαντισονς μισιη μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή