Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Απορώ!

Ειλικρινά απορώ με μερικούς ανθρώπους...

Απορώ με την κυρία στις κοινωνικές ασφαλίσεις που κάθεται στο γραφείο της με το βλέμμα της χαμένης αγελάδας και ενώ ξέρει ότι πρέπει μεταξύ 8 και 10 να υπογράψουν τουλάχιστον 200 άτομα κάθε μέρα αγναντεύει τα πέλαγα αγάπη της παλιά....Ούτε εμένα μου αρέσει που βρίσκομαι εδώ κυρία μου, έχεις μια δουλειά 7 ώρες την ημέρα και πληρώνεσαι αρκετά ενώ έρχομαι να πιάσω 300 ευρώ και απο τον Οκτώβρη δεν είδα σεντ αλλά ενα Καλημέρα είπα σου το! Είναι που είναι η ψυχολογία στα πατώματα βλέπεις την αχαριστία απο το πρωί και γυρίζει το μάτι σου ανάποδα...

Απορώ με το λογιστίριο γνωστής εταιρίας που πήγα να πληρώσω προκαταβολή για την πόρτα του γκαράζ...Πήραν τηλέφωνο 3 φορές ενώ βρισκόμασταν στο εξωτερικό και ενώ τους είπαμε ότι στις 12 του μήνα θα επιστρέψουμε, μας είπαν ότι δεν θα προλάβουμε να ετοιμάσουμε την πόρτα μέχρι να ξαναφύγουμε απο την Κύπρο στις 20. Κύριε μου δώσε μου ένα λογαριασμό να σου μεταφέρω τα λεφτά, όχι από κοντά και μετά η πόρτα. Δέθηκε το στομάχι μου κόμπο. Έψαχνα κόσμο να πάει να πληρώσει, να βρει δείγμα για την μπογιά να το πάρει στην εταιρία και να ξεκινήσουν. Μετά τους ανάδοξε ότι πρέπει να τους στείλουμε confirmation email για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες. Πήγαμε σήμερα πρωί πρωί, η πόρτα είναι ήδη βαμένη, η κοπέλα στο λογιστήριο δεν είχε περάσει την παραγγελία και δεν είχαν ιδέα για προκαταβολή. Μας ρωτήσαν εμάς πόσα να δώσουμε και γενικά τα νεύρα μου έγιναν κρόσια....

Τέλος απορώ με την καρδιά μου που λατρεύει να πονά.....